അ​ക്കാ​ദ​മി​യി​ലെ നി​യ​മ​നം

2004ൽ ​ഉ​മ്മ​ൻ​ചാ​ണ്ടി മു​ഖ്യ​മ​ന്ത്രി​യാ​യ കാ​ലം. അ​ന്ന് നി​യ​മ​സ​ഭാ സ്പീ​ക്ക​റാ​യ​ത് തൃ​ശൂ​ർ എം​എ​ൽ​എ അ​ഡ്വ. തേ​റ​ന്പി​ൽ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​നാ​ണ്. തേ​റ​ന്പി​ലി​നെ അ​നു​മോ​ദി​ക്കാ​ൻ ഫോ​ണി​ൽ വി​ളി​ച്ച​പ്പോ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. “ഞാ​ൻ കേ​ര​ള സം​ഗീ​ത നാ​ട​ക അ​ക്കാ​ദ​മി​യു​ടെ വൈ​സ് ചെ​യ​ർ​മാ​ൻ വ​രെ​യെ​ത്തി. ചെ​യ​ർ​മാ​ൻ സ്ഥാ​ന​ത്തേ​ക്ക്...’’ ഇ​ത്ര​യും പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും അ​ദ്ദേ​ഹം പൊ​ടു​ന്ന​നെ പ​റ​ഞ്ഞു:

“താ​ങ്ക​ൾ​ക്ക് ഇ​ന്ന​ലെ ഉ​ണ്ടാ​യ​തു കേ​ൾ​ക്ക​ണോ? ഞാ​ൻ സ്പീ​ക്ക​റാ​യി ചാ​ർ​ജെ​ടു​ത്ത​ശേ​ഷം ആ​ദ്യം ചെ​യ്ത​ത് സാം​സ്കാ​രി​ക വ​കു​പ്പു മ​ന്ത്രി എ.​പി. അ​നി​ൽ​കു​മാ​റി​നെ ചേം​ബ​റി​ലേ​ക്കു വി​ളി​ച്ചു​വ​രു​ത്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ട് ഞാ​ൻ സം​സാ​രി​ച്ച​തു മു​ഴു​വ​ൻ താ​ങ്ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു. ചെ​യ​ർ​മാ​ൻ സ്ഥാ​നം പ​രി​ഗ​ണി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു.’’

ഒ​ടു​വി​ൽ തേ​റ​ന്പി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു: “നാ​ളെ മ​ന്ത്രി അ​നി​ൽ​കു​മാ​ർ തൃ​ശൂ​രി​ൽ ഒ​രു പ​രി​പാ​ടി​ക്കു വ​രു​ന്നു​ണ്ട്. മ​ന്ത്രി തൃ​ശൂ​ർ രാ​മ​നി​ല​യ​ത്തി​ൽ വ​രു​ന്പോ​ൾ നേ​രി​ട്ടു​ക​ണ്ട് പ​റ​ഞ്ഞോ​ളൂ.’’

അ​ത​നു​സ​രി​ച്ച് ഞാ​ൻ രാ​മ​നി​ല​യ​ത്തി​ലെ​ത്തി മ​ന്ത്രി​യെ ക​ണ്ട് എ​ന്നെ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി. മ​ന്ത്രി പ​റ​ഞ്ഞു: “ഇ​ന്ന​ലെ സ്പീ​ക്ക​ർ താ​ങ്ക​ളെ​പ്പ​റ്റി പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.’’

“താ​ങ്ക​ൾ​ക്ക് അ​റി​യാ​മ​ല്ലോ. ചെ​യ​ർ​മാ​ൻ സ്ഥാ​ന​ത്തേ​ക്ക് എ​നി​ക്കു സ്ഥാ​നാ​ർ​ഥി​ക​ൾ ആ​രു​മി​ല്ല. ഇ​പ്പോ​ഴ​ത്തെ ചെ​യ​ർ​മാ​ൻ കാ​വാ​ലം നാ​രാ​യ​ണ​പ്പ​ണി​ക്ക​ർ​ക്ക് ഒ​ര​വ​സ​രം​കൂ​ടി കൊ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു പ​റ​യു​ന്നു. അ​തി​നു പു​റ​മേ കൈ​ത​പ്രം ദാ​മോ​ദ​ര​ൻ ന​ന്പൂ​തി​രി, എം.​ജി. രാ​ധാ​കൃ​ഷ്ണ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​വ​രു​ടെ പേ​രു​ക​ളു​മു​ണ്ട്. അ​തു​കൊ​ണ്ട് ഇ​പ്പോ​ൾ ഒ​ന്നും പ​റ​യാ​നാ​വി​ല്ല. സ​മ​യ​മു​ണ്ട്. പു​തി​യ എ​ത്ര പേ​ർ വ​രു​മെ​ന്നും അ​റി​യി​ല്ല​ല്ലോ.’’

ഞാ​ൻ തി​രി​ച്ചു​പോ​ന്നു. ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ ക​ട​ന്നു​പോ​യി. ഒ​രു ദി​വ​സം രാ​വി​ലെ നാ​ട്ടി​ക എം​എ​ൽ​എ ടി.​എ​ൻ. പ്ര​താ​പ​ൻ രാ​മ​നി​ല​യ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് എ​ന്നെ ഫോ​ണി​ൽ വി​ളി​ച്ചു.

“പ്ര​താ​പ​ൻ. മ​ന്ത്രി അ​നി​ൽ​കു​മാ​റും ഇ​വി​ടെ​യു​ണ്ട്. ഞാ​ൻ വി​ളി​ച്ച​ത് മ​റ്റൊ​രു കാ​ര്യ​ത്തി​നാ. അ​ഴീ​ക്കോ​ട് മാ​ഷി​നെ ന​ല്ല പ​രി​ച​യ​മ​ല്ലേ?’’

“അ​തേ.’’
“മാ​ഷ് വി​യ്യൂ​ര് ഇ​പ്പോ​ൾ വീ​ട്ടി​ലു​ണ്ടോ എ​ന്ന​റി​യാ​നാ​ണ്.’’
“എ​ന്തി​നാ?’’
“ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ എ​നി​ക്കും മ​ന്ത്രി​ക്കും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ചെ​ന്നു കാ​ണാ​നാ​ണ്.’’
“എ​ന്താ പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ച്?’’

“ഈ ​വ​ർ​ഷ​ത്തെ എ​ഴു​ത്ത​ച്ഛ​ൻ പു​ര​സ്കാ​രം മാ​ഷി​നു കൊ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​ണ് സ​ർ​ക്കാ​രി​ന്‍റെ താ​ത്പ​ര്യം. അ​ദ്ദേ​ഹം പു​ര​സ്കാ​രം സ്വീ​ക​രി​ക്കു​മോ എ​ന്ന​റി​യ​ണം.’’

അ​പ്പോ​ൾ​ത​ന്നെ ഞാ​ൻ മാ​ഷി​നെ വി​ളി​ച്ചു. മ​ന്ത്രി അ​നി​ൽ​കു​മാ​റും പ്ര​താ​പ​ൻ എം​എ​ൽ​എ​യും മാ​ഷി​നെ കാ​ണാ​ൻ ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു. വീ​ട്ടി​ലു​ണ്ടോ എ​ന്ന​റി​യാ​ൻ വി​ളി​ച്ച​താ.
“ഞാ​ൻ ഉ​ച്ച​വ​രെ വീ​ട്ടി​ലു​ണ്ട്. വ​ന്നോ​ളാ​ൻ പ​റ​യൂ. എ​ന്താ വി​ശേ​ഷം?’’

“വി​ശേ​ഷം അ​വ​ർ നേ​രി​ട്ടു പ​റ​യും. എ​ങ്കി​ലും ര​ഹ​സ്യ​മാ​യി പ​റ​യാം. ഈ ​വ​ർ​ഷ​ത്തെ എ​ഴു​ത്ത​ച്ഛ​ൻ പു​ര​സ്കാ​രം മാ​ഷി​നു ത​ര​ണ​മെ​ന്നാ​ണ് ആ​ഗ്ര​ഹം. മാ​ഷ് അ​തു സ്വീ​ക​രി​ക്കു​മോ എ​ന്ന​റി​യാ​നാ​ണ് അ​വ​ർ വ​രു​ന്ന​ത്.’’

മ​ന്ത്രി​യും എം​എ​ൽ​എ​യും മാ​ഷി​ന്‍റെ വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി. മ​ന്ത്രി കാ​ര്യം അ​വ​ത​രി​പ്പി​ച്ചു.
മാ​ഷ് മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞു: “ഭാ​ഷാ​പി​താ​വി​ന്‍റെ പേ​രി​ലു​ള്ള പു​ര​സ്കാ​രം ഞാ​ൻ സ​സ​ന്തോ​ഷം, അ​ഭി​മാ​ന​പൂ​ർ​വം സ്വീ​ക​രി​ക്കും.’’

ആ​ഗ​ത​രു​ടെ ദൗ​ത്യം പെ​ട്ടെ​ന്നു പൂ​ർ​ത്തി​യാ​യ​തോ​ടെ മാ​ഷ് അ​വ​രോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു.
“അ​ക്കാ​ദ​മി​യു​ടെ റീ ​കോ​ണ്‍​സ്റ്റി​റ്റ്യൂ​ഷ​ൻ എ​ന്താ​യി?’’

മ​ന്ത്രി പ​റ​ഞ്ഞു, “സാ​ഹി​ത്യ അ​ക്കാ​ദ​മി​യു​ടെ ത​ല​പ്പ​ത്ത് ഇ​പ്പോ​ൾ യൂ​സ​ഫ​ലി കേ​ച്ചേ​രി​യു​ണ്ട​ല്ലോ. പി​ന്നെ സം​ഗീ​ത​നാ​ട​ക അ​ക്കാ​ദ​മി​യു​ടെ കാ​ര്യം തീ​രു​മാ​ന​മാ​യി​ല്ല. ഇ​പ്പോ​ഴ​ത്തെ ചെ​യ​ർ​മാ​ൻ കാ​വാ​ലം തു​ട​ര​ണ​മെ​ന്ന് ആ​ഗ്ര​ഹം പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.’’

മാ​ഷി​ന് അ​തു തീ​രെ ഇ​ഷ്ട​മാ​യി​ല്ല. “കാ​വാ​ലം മൂ​ന്നു കൊ​ല്ലം ഇ​രു​ന്ന​ത​ല്ലേ? ത​ന്നെ​യു​മ​ല്ല. കേ​ന്ദ്ര സം​ഗീ​ത നാ​ട​ക അ​ക്കാ​ദ​മി​യു​ടെ വൈ​സ് ചെ​യ​ർ​മാ​നു​മ​ല്ലേ? ര​ണ്ടും​കൂ​ടി തു​ട​രു​ന്ന​ത് ശ​രി​യാ​ണോ?’’ “മാ​ഷി​നോ​ട് എ​ങ്ങ​നെ അ​തു പ​റ​യും എ​ന്ന ആ​ശ​ങ്ക​യി​ലാ​ണു ഞ​ങ്ങ​ൾ.’’ മ​ന്ത്രി​യു​ടെ മ​റു​പ​ടി.

പെ​ട്ടെ​ന്നു മാ​ഷി​ന്‍റെ ഭാ​വം മാ​റി. “മി​സ്റ്റ​ർ അ​നി​ൽ​കു​മാ​ർ, നി​ങ്ങ​ൾ കേ​ര​ള​ത്തി​ന്‍റെ സാം​സ്കാ​രി​ക വ​കു​പ്പ് മ​ന്ത്രി​യാ​ണ്. ആ ​നി​ല​യി​ൽ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ വെ​ട്ടി​ത്തു​റ​ന്നു പ​റ​യ​ണം.’’

“വേ​റെ പ​ല​രും ഈ ​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു യോ​ഗ്യ​രാ​യി​ട്ടു​ള്ള​വ​രാ​ണ്. കൈ​ത​പ്രം ദാ​മോ​ദ​ര​ൻ ന​ന്പൂ​തി​രി, എം​ജി. രാ​ധാ​കൃ​ഷ്ണ​ൻ, സി.​എ​ൽ. ജോ​സ് അ​ങ്ങ​നെ പ​ല​രും.’’

“’ഈ ​പ​റ​ഞ്ഞ​വ​രെ​ല്ലാം ചെ​യ​ർ​മാ​ൻ സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു യോ​ഗ്യ​രാ​ണ്. എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും ഞാ​ന​റി​യും. നി​ങ്ങ​ൾ ജോ​സി​നെ ചെ​യ​ർ​മാ​നാ​ക്കി​യാ​ൽ സ​ർ​ക്കാ​രി​ന് അ​തൊ​രു ത​ല​വേ​ദ​ന​യാ​വി​ല്ല. ത​ന്നെ​യു​മ​ല്ല അ​ദ്ദേ​ഹം ഒ​രു കാ​ര​ണ​വ​ശാ​ലും അ​ക്കാ​ദ​മി​യെ​വ​ച്ചു മു​ത​ലെ​ടു​ക്കി​ല്ല.’’

മ​ന്ത്രി​യും പ്ര​താ​പ​നും മ​ട​ങ്ങി​യ​ശേ​ഷം അ​ഴീ​ക്കോ​ട് മാ​ഷ് എ​ന്നെ വി​ളി​ച്ച് ഉ​ണ്ടാ​യ സം​ഭ​വം വി​ശ​ദീ​ക​രി​ച്ചു.

“ജോ​സി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് കാ​ര്യ​മാ​യി ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട്. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു ചെ​ല്ലു​ന്പോ​ൾ അ​വ​രു​ടെ മ​ന​സു മാ​റു​മോ എ​ന്ന​റി​യി​ല്ല.’’

“ഞാ​ൻ ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ടാ​തെ എ​ന്നെ​ക്കു​റി​ച്ചു മാ​ഷ് ഇ​ത്ര​യും പ​റ​ഞ്ഞ​ല്ലോ. ഞാ​ൻ മ​റ​ക്കി​ല്ല.’’
“എ​ന്താ​യാ​ലും ഇ​തേ​പ്പ​റ്റി ഞാ​ൻ ഇ​നി അ​വ​രോ​ടു സം​സാ​രി​ക്കി​ല്ല.’’ ഇ​ത്ര​യും പ​റ​ഞ്ഞു മാ​ഷ് ഫോ​ണ്‍ വ​ച്ചു.

പി​റ്റേ ദി​വ​സം മ​ന്ത്രി എ.​പി അ​നി​ൽ​കു​മാ​ർ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു​നി​ന്ന് എ​ന്നെ വി​ളി​ച്ചു.
“സി.​എ​ൽ. ജോ​സി​നെ സം​ഗീ​ത നാ​ട​ക അ​ക്കാ​ദ​മി ചെ​യ​ർ​മാ​നാ​ക്കാ​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.’’
സ​ന്തോ​ഷ​മ​റി​യി​ച്ചു പ്ര​താ​പ​നും എ​ന്നെ വി​ളി​ച്ചു.

സി.​എ​ൽ.​ജോ​സ്