ഒ​റ്റ​ക്കാ​ലി​ൽ നി​ന്നു മ​ക​നെ ഡോ​ക്ട​റാ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ

ക​വി, ചെ​റു​ക​ഥാ​കൃ​ത്ത്, ഉ​പ​ന്യാ​സ​ക​ർ​ത്താ​വ്, വി​മ​ർ​ശ​ക​ൻ, വി​വ​ർ​ത്ത​ക​ൻ എ​ന്നീ നി​ല​ക​ളി​ൽ അ​റി​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന ക​ന്ന​ഡ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നാ​ണ് എ​സ്. ദി​വാ​ക​ർ. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റെ പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​യ ഒ​രു ചെ​റു​ക​ഥ​യാ​ണ് വ്ര​തം.

ത​മ്മ​ന​പ്പ എ​ന്ന ഒ​രു സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​ര​നാ​ണ് ക​ഥ​യി​ലെ നാ​യ​ക​ൻ. അ​യാ​ളു​ടെ മ​ക​ൻ കൃ​ഷ്ണ​യ്ക്ക് ഒ​ൻ​പ​തു വ​യ​സു​ള്ള​പ്പോ​ൾ ഭാ​ര്യ മ​ഹാ​ല​ക്ഷ്മി മ​രി​ച്ചു​പോ​യി. അ​ഞ്ചു​വ​ർ​ഷം മ​ഹാ​ല​ക്ഷ്മി വ​യ​റു​വേ​ദ​ന​യ്ക്ക് ചി​കി​ത്സ ചെ​യ്ത​ത് അ​വ​ളു​ടെ താ​മ​സ​സ്ഥ​ല​മാ​യ ഭു​വ​ന​ഗി​രി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, രോ​ഗം വ​ർ​ധി​ച്ച​ത​ല്ലാ​തെ ശ​മി​ച്ചി​ല്ല. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് മ​ഹാ​ല​ക്ഷ്മി​യെ ബാം​ഗ​ളൂ​ർ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​ൻ ത​മ്മ​ന​പ്പ തീ​രു​മാ​നി​ച്ച​ത്.

എ​ന്നാ​ൽ, ട്രെ​യി​ൻ​യാ​ത്ര തു​ട​ങ്ങി അ​ര മ​ണി​ക്കൂ​ർ ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും മ​ഹാ​ല​ക്ഷ്മി മ​രി​ച്ചു. ത​മ്മ​ന​പ്പ​യു​ടെ ദുഃ​ഖം താ​ങ്ങാ​വു​ന്ന​തി​ല​ധി​ക​മാ​യി​രു​ന്നു. ഭാ​ര്യ മ​രി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷം ത​മ്മ​ന​പ്പ ഊ​ണും ഉ​റ​ക്ക​വു​മി​ല്ലാ​തെ ന​ട​ന്നു. അ​യ​ൽ​ക്കാ​ർ​ക്കെ​ല്ലാം അ​യാ​ളോ​ടു വ​ലി​യ അ​നു​ക​ന്പ​യാ​യി​രു​ന്നു.

‘ഒ​രു ന​ല്ല ഡോ​ക്ട​ർ അ​വ​ളെ ക​ണ്ടി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ൽ അ​വ​ൾ മ​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു’ ഒ​രു ദി​വ​സം രാ​ത്രി ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ കി​ട​ക്കു​ന്പോ​ൾ ത​മ്മ​ന​പ്പ സ്വ​യം പ​റ​ഞ്ഞു. പി​ന്നീ​ട്, അ​യാ​ൾ ക​ര​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ്, മ​ക​ൻ ത​ന്‍റെ ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ അ​മ്മേ എ​ന്നു നി​ല​വി​ളി​ച്ച​ത്. പെ​ട്ട​ന്ന്, അ​യാ​ളി​ൽ ഒ​രു ചി​ന്ത ഉ​ദി​ച്ചു - ത​ന്‍റെ മ​ക​നെ ഒ​രു ഡോ​ക്ട​റാ​ക്കു​ക. മ​ക​ൻ ഒ​രു ഡോ​ക്ട​റാ​യാ​ൽ അ​തു വ​ലി​യ ഒ​രു സേ​വ​ന​മാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ ക​രു​തി.

അ​യാ​ൾ വേ​ഗം എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ത​ന്‍റെ ഇ​ഷ്ട​ദേ​വ​ന്‍റെ ചി​ത്ര​ത്തി​നു മു​ന്പി​ൽ​നി​ന്ന് ഇ​പ്ര​കാ​രം ഒ​രു ശ​പ​ഥം ചെ​യ്തു: ‘നാ​ളെ മു​ത​ൽ ഇ​നി എ​ല്ലാ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും ഞാ​ൻ ഒ​റ്റ​ക്കാ​ലി​ൽ നി​ന്നു മാ​ത്ര​മേ ചെ​യ്യൂ. എ​ന്‍റെ മ​ക​നി​ൽ ദ​യ തോ​ന്നി എ​ന്‍റെ ഏ​ക മ​ക​നെ ഒ​രു ഡോ​ക്ട​റാ​ക്ക​ണം’.

പി​റ്റേ ദി​വ​സം ഉ​റ​ക്ക​മു​ണ​ർ​ന്ന​തു മു​ത​ൽ എ​ല്ലാ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും അ​യാ​ൾ ഒ​റ്റ​ക്കാ​ലി​ൽ ചെ​യ്യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. പ​റ​ന്പി​ൽ പ​ണി ചെ​യ്യു​ന്ന​തും ഭ​ക്ഷ​ണം പാ​കം ചെ​യ്യു​ന്ന​തും മാ​ർ​ക്ക​റ്റി​ൽ പോ​കു​ന്ന​തു​മെ​ല്ലാം ഒ​റ്റ​ക്കാ​ലി​ൽ ന​ട​ന്നു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ത​ന്‍റെ വ്ര​ത​ത്തി​നു ഭം​ഗം വ​രാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ​വേ​ണ്ടി ത​ന്‍റെ വ​ല​തു​കാ​ൽ പി​ന്നി​ലേ​ക്കു മ​ട​ക്കി തു​ണി​കൊ​ണ്ടു ബ​ന്ധി​ച്ചി​രു​ന്നു. മ​ര​ത്തി​ൽ ക​യ​റേ​ണ്ടി​വ​ന്ന അ​വ​സ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ​പോ​ലും അ​യാ​ൾ വ​ല​തു​കാ​ൽ ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ചി​ല്ല.

ന​ട​ക്കേ​ണ്ട അ​വ​സ​രം വ​ന്ന​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​യാ​ൾ ത​വ​ള ചാ​ടു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ചാ​ടി​ച്ചാ​ടി ന​ട​ന്നു. ഇ​തി​നി​ട​യി​ൽ മ​ക​ന്‍റെ പ​ഠ​ന​കാ​ര്യം അ​യാ​ൾ പ്ര​ത്യേ​കം ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. അ​വ​ൻ ന​ന്നാ​യി പ​ഠി​ച്ചു. ഹൈ​സ്കൂ​ൾ ന​ല്ല നി​ല​യി​ൽ പാ​സാ​യി. ബാം​ഗ​ളൂ​രി​ലെ ഒ​രു മെ​ഡി​ക്ക​ൽ സ്കൂ​ളി​ൽ മെ​ഡി​സി​ൻ പ​ഠി​ച്ചു കൃ​ഷ്ണ എം​ബി​ബി​എ​സ് പാ​സാ​യി. അ​പ്പോ​ൾ ത​മ്മ​ന​പ്പ​യു​ടെ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​നു അ​തി​രി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. സ്ഥ​ല​ത്തെ എം​എ​ൽ​എ​യു​ടെ സ​ഹാ​യ​ത്തോ​ടെ ത​മ്മ​ന​പ്പ മ​ക​നു ഭു​വ​ന​ഗി​രി​യി​ലെ ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ ജോ​ലി​യും നേ​ടി​ക്കൊ​ടു​ത്തു.

ഒ​റ്റ​ക്കാ​ലി​ൽ ന​ട​ക്കു​മെ​ന്ന വ്ര​തം അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ക്കാ​ൻ​വേ​ണ്ടി മ​ക​നെ​യും കൂ​ട്ടി അ​യാ​ൾ തി​രു​പ്പ​തി​ക്കു പോ​യി. അ​വി​ടെ​യെ​ത്തി അ​യാ​ൾ ദൈ​വ​ത്തി​നു ന​ന്ദി പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ച്ചു ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ മ​ക​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘അ​ച്ഛാ, ദൈ​വ​ത്തോ​ട് ചെ​യ്ത വാ​ഗ്ദാ​നം അ​ങ്ങ് പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കി. ഇ​നി ര​ണ്ടു കാ​ലി​ലും ന​ട​ന്നു തു​ട​ങ്ങാം.’

ത​മ്മ​ന​പ്പ ത​ന്‍റെ വ​ല​തു​കാ​ൽ നി​വ​ർ​ത്താ​ൻ നോ​ക്കി. പ​ക്ഷേ, കാ​ല് നി​വ​ർ​ന്നി​ല്ല. ഡോ​ക്ട​റാ​യ മ​ക​ൻ അ​പ്പ​ന്‍റെ കാ​ല് നി​വ​ർ​ത്താ​ൻ നോ​ക്കി. അ​തും ഫ​ലി​ച്ചി​ല്ല. ത​ന്മൂ​ലം, ഒ​റ്റ​ക്കാ​ലി​ൽ​ത​ന്നെ ത​മ്മ​ന​പ്പ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു മ​ട​ങ്ങി. അ​ച്ഛ​ൻ വീ​ണ്ടും ഒ​റ്റ​ക്കാ​ലി​ൽ ന​ട​ക്കു​ന്ന​തു ഡോ​ക്ട​ർ​ജോ​ലി നോ​ക്കു​ന്ന മ​ക​നു കു​റ​ച്ചി​ലാ​യി തോ​ന്നി. ആ​ളു​ക​ളു​ടെ ഇ​ട​യി​ൽ ത​മ്മ​ന​പ്പ​യു​ടെ നി​വ​രാ​ത്ത കാ​ലി​ന്‍റെ കാ​ര്യം ച​ർ​ച്ചാ​വി​ഷ​യ​മാ​യി.

ഒ​രു ദി​വ​സം മ​ക​ൻ ത​മ്മ​ന​പ്പ​യോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ന​മു​ക്കു ബാം​ഗ​ളൂ​ർ​ക്കു പോ​കാം. ഒ​രു ഓ​പ്പ​റേ​ഷ​ൻ​കൊ​ണ്ട് കാ​ല് ശ​രി​യാ​ക്കാ​നാ​കും.’ ഈ ​നി​ർ​ദേ​ശം ത​മ്മ​ന​പ്പ​യ്ക്ക് അ​ല്പം​പോ​ലും സ്വീ​കാ​ര്യ​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, മ​ക​ന്‍റെ നി​ർ​ബ​ന്ധ​ത്തി​നു വ​ഴ​ങ്ങി അ​യാ​ൾ ബാം​ഗ​ളൂ​ർ​ക്കു പോ​യി.

ത​മ്മ​ന​പ്പ​യെ പ​രി​ശോ​ധി​ച്ച ഡോ​ക്ട​ർ നി​ർ​ദേ​ശി​ച്ച പ​രി​ഹാ​രം കാ​ലി​നു താ​ഴെ മു​ട്ട് മു​റി​ച്ചു​ക​ള​യു​ക എ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. അ​തി​നു​ശേ​ഷം കൃ​ത്രി​മ കാ​ൽ വ​ച്ചു​പി​ടി​പ്പി​ക്കാ​മെ​ന്നും അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു. ഡോ. ​കൃ​ഷ്ണ കു​റേ​നേ​രം ആ​ലോ​ചി​ച്ചു. ത​ന്‍റെ അ​ച്ഛ​ൻ ഒ​റ്റ​ക്കാ​ലി​ൽ ന​ട​ക്കു​ന്ന​തു മാ​ന​ക്കേ​ടാ​യി അ​യാ​ൾ​ക്കു തോ​ന്നി. കാ​ല് മു​റി​ച്ചു​ക​ള​യു​ന്ന​താ​ണ് ഏ​റ്റ​വും ന​ല്ല പ്ര​തി​വി​ധി​യെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു.

കാ​ല് മു​റി​ക്കു​ന്ന​ത് ത​മ്മ​ന​പ്പ​യ്ക്ക് സ്വീ​കാ​ര്യ​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, മ​ക​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ച​ത​നു​സ​രി​ച്ചു കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ന​ട​ന്നു. മു​റി​വ് ക​രി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ മ​ക​ൻ അ​പ്പ​നു കൃ​ത്രി​മ​ക്കാ​ല് ന​ൽ​കി. അ​തു​പ​യോ​ഗി​ച്ച് അ​യാ​ൾ ന​ട​ക്കാ​ൻ നോ​ക്കി. പ​ക്ഷേ, എ​ത്ര ശ്ര​മി​ച്ചി​ട്ടും അ​തു വി​ജ​യി​ച്ചി​ല്ല. ഒ​രു ദി​വ​സം ക്ഷ​മ ന​ശി​ച്ച്, കൃ​ത്രി​മ​ക്കാ​ല് അ​യാ​ൾ വ​ലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞു. പി​ന്നീ​ട്, ‘എ​ന്‍റെ കാ​ല് പോ​യേ... എ​ന്‍റെ കാ​ല് പോ​യേ’ എ​ന്ന വി​ലാ​പം മാ​ത്ര​മാ​യി മാ​റി ത​മ്മ​ന​പ്പ​യു​ടെ ജീ​വി​തം.

മ​ക്ക​ളെ ന​ല്ല നി​ല​യി​ലാ​ക്കാ​ൻ​വേ​ണ്ടി ത​മ്മ​ന​പ്പ ചെ​യ്ത​തു​പോ​ലു​ള്ള വ്ര​തം ആ​രെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്യു​മോ? ത​മ്മ​ന​പ്പ​യു​ടെ വ്ര​തം അ​സാ​ധാ​ര​ണം എ​ന്നു സ​മ്മ​തി​ക്കു​ന്പോ​ഴും മ​ക്ക​ളു​ടെ ഉ​ന്ന​മ​ന​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി എ​ന്തു ത്യാ​ഗ​വും സ​ഹി​ക്കാ​ൻ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ൾ ത​യാ​റാ​ണെ​ന്ന​തും നാം ​ഓ​ർ​മി​ക്ക​ണം.

എ​ന്നാ​ൽ, ത​മ്മ​ന​പ്പ​യു​ടെ സ്വ​യം മ​റ​ന്നു​ള്ള ത്യാ​ഗ​മ​ല്ല ഈ ​ക​ഥ​യു​ടെ കേ​ന്ദ്ര​ബി​ന്ദു. അ​തു ഡോ​ക്ട​റാ​യി​ത്തീ​ർ​ന്ന മ​ക​ൻ ദു​ര​ഭി​മാ​ന​ത്തി​ന്‍റെ പേ​രി​ൽ സ്വ​ന്തം അ​ച്ഛ​ന്‍റെ കാ​ല് മു​റി​പ്പി​ച്ചു​ക​ള​ഞ്ഞ​താ​ണ്. മ​ക​നെ ഡോ​ക്ട​റാ​ക്കാ​ൻ​വേ​ണ്ടി ത​മ്മ​ന​പ്പ സ​ഹി​ച്ച ത്യാ​ഗം മു​ഴു​വ​ൻ മ​ക​ൻ ഡോ​ക്ട​റാ​യ​പ്പോ​ൾ മ​റ​ന്നു​പോ​യി. സ്വ​ന്തം അ​പ്പ​ന്‍റെ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തെ​ക്കാ​ളേ​റെ ത​ന്‍റെ ദു​ര​ഭി​മാ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ​ക്ക് പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട​ത്.

അ​ർ​ധ​പ്പ​ട്ടി​ണി​യും മ​റ്റു പ​ല ത്യാ​ഗ​ങ്ങ​ളും സ​ഹി​ച്ചാ​ണ് പ​ല മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളും മ​ക്ക​ളെ ന​ല്ല നി​ല​യി​ൽ എ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, പ​ല മ​ക്ക​ളും അ​ത് അ​തി​വേ​ഗം മ​റ​ന്നു​പോ​കു​ന്നു. ത​ന്മൂ​ല​മ​ല്ലേ, പ​ല കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളി​ലെ​യും മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളെ അ​ന്വേ​ഷി​ക്കാ​ൻ ആ​രു​മി​ല്ലാ​തെ ക​ഴി​യു​ന്ന​ത്.

മ​ക്ക​ൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി ജീ​വി​തം ബ​ലി​ക​ഴി​ച്ച പ​ല മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളെ​യും അ​നു​ഗ്ര​ഹ​മാ​യി​ട്ട​ല്ല പ​ല മ​ക്ക​ളും കാ​ണു​ന്ന​ത്. പ്ര​ത്യു​ത, അ​വ​രെ ഒ​രു ഭാ​ര​മാ​യി​ട്ടാ​ണ് ക​ണ​ക്കാ​ക്കു​ന്ന​ത്. ത​ന്മൂ​ല​മ​ല്ലേ, പ​ല മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളും വൃ​ദ്ധ​സ​ദ​ന​ങ്ങ​ളി​ലും മ​റ്റു സേ​വ​ന കേ​ന്ദ്ര​ങ്ങ​ളി​ലും അ​ഭ​യം തേ​ടു​ന്ന​ത്? എ​ന്നാ​ൽ, മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളെ പൊ​ന്നു​പോ​ലെ നോ​ക്കു​ന്ന മ​ക്ക​ളും ഏ​റെ​യു​ണ്ട് എ​ന്ന​തു വി​സ്മ​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. ത​ങ്ങ​ൾ ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തു ചെ​യ്യു​ന്നു എ​ന്ന് അ​വ​ർ​ക്ക് അ​ഭി​മാ​നി​ക്കു​ക​യും സ​ന്തോ​ഷി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യാം.

മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ ക​ഷ്ട​പ്പാ​ടി​ന്‍റെ പി​ൻ​ബ​ല​ത്തി​ൽ പ​ഠി​ച്ചു വ​ലി​യ​വ​രാ​കു​ന്ന മ​ക്ക​ൾ ത​മ്മ​ന​പ്പ​യു​ടെ ഈ ​ക​ഥ വി​സ്മ​രി​ക്കാ​തി​രു​ന്നാ​ൽ അ​ത് അ​വ​രു​ടെ ന​ന്മ​യ്ക്ക് ഉ​പ​ക​രി​ക്കു​ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്യും.

ഫാ. ​ജോ​സ് പ​ന്ത​പ്ലാം​തൊ​ട്ടി​യി​ൽ