സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ തേ​ടി​യ കൊ​ന്പ​നാ​ന

ഒ​റ്റ​യാ​ൻ ആ​യി​രു​ന്നു ആ ​കൊ​ന്പ​നാ​ന. അ​വ​ന്‍റെ ത​ല​യെ​ടു​പ്പും ന​ട​പ്പും ക​ണ്ടാ​ൽ ആ​രും അ​ന്പ​ര​ന്നു​പോ​കും. കാ​ട്ടി​ലെ മ​റ്റു മൃ​ഗ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് അ​വ​നെ ഭ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ത​ന്മൂ​ലം അ​വ​യെ​ല്ലാം അ​വ​നി​ൽ​നി​ന്ന് അ​ക​ന്നു​നി​ന്നു. അ​തി​ന്‍റെ ഫ​ല​മാ​യി അ​വ​നു വ​ലി​യ ഏ​കാ​ന്ത​ത അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടു. ആ​രും കൂ​ട്ടി​നി​ല്ലാ​ത്ത അ​വ​സ്ഥ.

അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ഈ ​ഒ​റ്റ​യാ​ൻ ആ​രെ​യെ​ങ്കി​ലും കൂ​ട്ടു​കൂ​ടാ​ൻ കി​ട്ടു​മോ എ​ന്ന​റി​യാ​ൻ ഇ​റ​ങ്ങി​ത്തി​രി​ച്ച​ത്. യാ​ത്ര​യ്ക്കി​ടെ അ​വ​ൻ ആ​ദ്യം ക​ണ്ടു​മു​ട്ടി​യ​ത് അ​ഴ​കു​ള്ള ഒ​രു പു​ള്ളി​മാ​നെ ആ​യി​രു​ന്നു. പു​ള്ളി​മാ​നോ​ട് ഒ​റ്റ​യാ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു: “നീ ​എ​ന്നോ​ടു കൂ​ട്ടു​കൂ​ടു മോ?’’ ​ഒ​റ്റ​യാ​ന്‍റെ ചോ​ദ്യം കേ​ട്ട് പു​ള്ളി​മാ​ൻ അ​ന്തി​ച്ചു​പോ​യി.

“നി​ങ്ങ​ൾ അ​തി​ഭീ​മ​ൻ!”​പു​ള്ളി​മാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. “ഞാ​നോ വ​ള​രെ ചെ​റു​തും. ന​മു​ക്കെ​ങ്ങ​നെ കൂ​ട്ടു​കൂ​ടാ​ൻ സാ​ധി​ക്കും? എ​ന്നോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്ക​ണം. മ​റ്റു പു​ള്ളി​മാ​ൻ​മാ​രോ​ടൊ​പ്പം തു​ള്ളി​ച്ചാ​ടി ന​ട​ക്കാ​നാ​ണ് എ​നി​ക്കി​ഷ്ടം.’’

കൊ​ന്പ​നാ​ന ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു മ​റു​പ​ടി പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചി​ല്ല. എ​ങ്കി​ലും, അ​വ​ൻ ശാ​ന്ത​നാ​യി പ​റ​ഞ്ഞു. “നി​ന​ക്കി​ഷ്ട​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ വേ​ണ്ട.’’ അ​വ​ൻ പി​ന്നീ​ടു ക​ണ്ട​ത് ഒ​രു കു​ര​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. “നീ ​എ​ന്നോ​ടു കൂ​ട്ടു​കൂ​ടു​മോ?’’ അ​വ​ൻ കു​ര​ങ്ങ​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഞാ​ൻ നി​ന്നോ​ടു കൂ​ട്ടു​കൂ​ടാം,” കു​ര​ങ്ങ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.’’​എ​ന്നാ​ൽ, അ​തി​ന് ഒ​രു വ്യ​വ​സ്ഥ​യു​ണ്ട്. നീ​യും എ​ന്നെ​പ്പോ​ലെ മ​രം ചാ​ട​ണം. അ​തു നി​ന​ക്കു സാ​ധി​ച്ചാ​ൽ അ​പ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ നി​ന്നെ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നാ​ക്കാം.” ഉ​ട​നെ കൊ​ന്പ​നാ​ന ചോ​ദി​ച്ചു: “എ​നി​ക്കെ​ങ്ങ​നെ മ​രം ചാ​ടാ​നാ​കും? അ​ത് എ​ന്‍റെ ശ​രീ​ര​പ്ര​കൃ​തി​ക്കു സാ​ധി​ക്കു​ന്ന​ത​ല്ല​ല്ലോ.’’

“എ​ന്നാ​ൽ, ന​മു​ക്കു ത​മ്മി​ൽ കൂ​ട്ടു​വേ​ണ്ട,”കു​ര​ങ്ങ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു “നി​ന​ക്കു കൂ​ട്ടു​കൂ​ടാ​ൻ നി​ന​ക്കു പ​റ്റി​യ ത​ര​ക്കാ​രെ ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു ന​ല്ല​ത്.’’

കൊ​ന്പ​ൻ പി​ന്നീ​ടു ക​ണ്ട​ത് ഒ​രു ജി​റാ​ഫി​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. “എ​ന്നോ​ടു കൂ​ട്ടു​കൂ​ടാ​ൻ നി​ന​ക്കു സ​മ്മ​ത​മാ​ണോ?’’ കൊ​ന്പ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു. ഉ​ട​നെ ജി​റാ​ഫ് പ​റ​ഞ്ഞു: “ഞാ​ൻ എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണു നി​ന്നോ​ടു കൂ​ട്ടു​കൂ​ടു​ക? നീ ​ജി​റാ​ഫു​ക​ളു​ടെ ഗ​ണ​ത്തി​ൽ​പ്പെ​ട്ട​വ​ന​ല്ല​ല്ലോ.” ജി​റാ​ഫി​ന്‍റെ കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ കൊ​ന്പ​നു വ​ലി​യ പ്ര​തീ​ക്ഷ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, ജി​റാ​ഫും അ​വ​നെ നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് അ​ക​ലെ ഒ​രി​ട​ത്താ​യി ഒ​രു കാ​ട്ടു​പോ​ത്ത് പു​ല്ല് മേ​യു​ന്ന​തു ക​ണ്ട​ത്. അ​വ​ൻ വേ​ഗം കാ​ട്ടു​പോ​ത്തി​ന്‍റെ നേ​രേ വ​ച്ചു​പി​ടി​ച്ചു. കൊ​ന്പ​ൻ ന​ട​ന്നു​വ​രു​ന്ന​തു​ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ കാ​ട്ടു​പോ​ത്ത് ത​ല​യു​യ​ർ​ത്തി നോ​ക്കി. കാ​ട്ടു​പോ​ത്തി​നെ സ​മീ​പി​ച്ച് കൊ​ന്പ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു: “എ​ന്നോ​ടു കൂ​ട്ടു​കൂ​ടാ​ൻ നി​ന​ക്ക് സ​മ്മ​ത​മാ ണോ?’’

“​എ​ന്നോ​ടു കൂ​ട്ടു​കൂ​ടാ​നാ​ണോ ഭാ​വം?’’ കാ​ട്ടു​പോ​ത്ത് പ​റ​ഞ്ഞു. “താ​ൻ പോ​യി വേ​റേ പ​ണി നോ​ക്ക്. ആ​രോ​ടും കൂ​ട്ടു​കൂ​ടാ​ൻ എ​നി​ക്കു സ​മ​യ​മി​ല്ല.’’ കാ​ട്ടു​പോ​ത്ത് ത​ന്നെ നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യി​ല്ലെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു കൊ​ന്പ​ൻ വി​ചാ​രി​ച്ച​ത്. ത​ന്നെ​പ്പോ​ലെ വ​ലി​പ്പ​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും നി​റ​ത്തി​ലെ സാ​മ്യം അ​വ​നു പ്ര​തീ​ക്ഷ ന​ൽ​കി​യി​രു​ന്നു.

പി​ന്നീ​ട് കൊ​ന്പ​ൻ ക​ണ്ട​ത് ഒ​രു ക​ര​ടി​യെ ആ​യി​രു​ന്നു. കൊ​ന്പ​ൻ ക​ര​ടി​യോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു: “സു​ഹൃ​ത്തേ, നി​ങ്ങ​ൾ എ​ന്നോ​ടു കൂ​ട്ടു​കൂ​ടു​മോ?’’​ഉ​ട​നെ ക​ര​ടി പ​റ​ഞ്ഞു: “എ​നി​ക്ക് ആ​രു​ടെ​യും കൂ​ട്ടു​വേ​ണ്ട. ഒ​റ്റ​യ്ക്കു ന​ട​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് എ​നി​ക്കി​ഷ്ടം’’.

കൊ​ന്പ​ൻ പി​ന്നെ​യും വ​ലു​തും ചെ​റു​തു​മാ​യ മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളോ​ട് കൂ​ട്ടു​കൂ​ടാ​ൻ നോ​ക്കി. പ​ക്ഷേ, ആ ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും വി​ജ​യി​ച്ചി​ല്ല. ത​ന്മൂ​ലം, കൊ​ന്പ​ൻ വി​ഷാ​ദി​ച്ചു ന​ട​ക്കു​ന്പോ​ഴാ​ണ് കൊ​ന്പ​ന്‍റെ എ​തി​ർ​ദി​ശ​യി​ലേ​ക്ക് കാ​ട്ടു​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒ​രു കൂ​ട്ടം ഭ​യ​ന്നോ​ടു​ന്ന​തു ക​ണ്ട​ത്. “എ​ന്താ​ണ് കാ​ര്യം?’’ കൊ​ന്പ​ൻ അ​വ​രോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഞ​ങ്ങ​ളെ പി​ടി​ക്കാ​ൻ ഒ​രു ക​ടു​വ പി​ന്നാ​ലെ വ​രു​ന്നു​ണ്ട്,’’അ​വ​ർ വി​ളി​ച്ചു പ​റ​ഞ്ഞു. അ​വ​ർ ഇ​തു പ​റ​ഞ്ഞു നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ള്ളി​ൽ ഒ​രു ക​ടു​വ അ​തു​വ​ഴി പാ​ഞ്ഞു​വ​ന്നു. ക​ടു​വ​യു​ടെ വ​ഴി ത​ട​ഞ്ഞി​ട്ട് കൊ​ന്പ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. “ഇ​വ​രെ​ല്ലാം എ​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളാ​ണ്. അ​വ​രെ ഉ​പ​ദ്ര​വി​ക്കാ​ൻ പാ​ടി​ല്ല.’’

അ​പ്പോ​ൾ ക​ടു​വ ചോ​ദി​ച്ചു: “നീ ​ആ​രാ എ​ന്നോ​ടു ക​ല്പി​ക്കാ​ൻ? കാ​ട്ടി​ലെ രാ​ജാ​വോ? ഞാ​ൻ എ​ന്‍റെ ഇ​ഷ്ടം പോ​ലെ ചെ​യ്യും!’ ഇ​തു പ​റ​ഞ്ഞു​തീ​രും​മു​ന്പ് കൊ​ന്പ​നാ​ന ത​ന്‍റെ തു​ന്പി​ക്കൈ​കൊ​ണ്ട് ക​ടു​വ​യെ വാ​രി​യെ​ടു​ത്ത് ദൂ​രെ എ​റി​ഞ്ഞു. അ​ക​ലെ​പ്പോ​യി വീ​ണ ക​ടു​വ ജീ​വ​നും​കൊ​ണ്ട് അ​വി​ടം വി​ട്ടോ​ടി.

ഇ​തു ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ കൂ​ട്ടു​കൂ​ടാ​ൻ വി​സ​മ്മ​തി​ച്ച പു​ള്ളി​മാ​നും കു​ര​ങ്ങ​നും ജി​റാ​ഫും കാ​ട്ടു​പോ​ത്തും ക​ര​ടി​യു​മൊ​ക്കെ കൊ​ന്പ​ന്‍റെ അ​ടു​ത്തു​ചെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു: “ഞ​ങ്ങ​ളോ​ടു ക്ഷ​മി​ക്ക​ണം. ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു തെ​റ്റി​പ്പോ​യി. ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും കൂ​ട്ടു​കൂ​ടാ​ൻ പ​റ്റി​യ ത​ര​ക്കാ​ര​നാ​ണ് അ​ങ്ങ്. ഞ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാ​വ​രും ഇ​ന്നു മു​ത​ൽ അ​ങ്ങ​യു​ടെ കൂ​ട്ടു​കാ​രാ​ണ്.’’

കു​ട്ടി​ക​ൾ​ക്കു​ള്ള ഒ​രു നു​റു​ങ്ങു​ക​ഥ​യാ​ണി​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, മു​തി​ർ​ന്ന​വ​ർ​ക്കും ഈ ​ക​ഥ ന​ല്ല ഗു​ണ​പാ​ഠം ന​ൽ​കു​ന്നു​ണ്ട്. കൊ​ന്പ​നാ​ന കൂ​ട്ടു​കാ​രെ ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​ൻ ന​ട​ന്ന​പ്പോ​ൾ മ​റ്റു മൃ​ഗ​ങ്ങ​ൾ ക​ണ്ട​ത് അ​വ​ന്‍റെ വി​വി​ധ കു​റ​വു​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​നു വ​ലി​പ്പം കൂ​ടു​ത​ൽ, അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ത​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ​യു​ള്ള ക​ഴി​വു​ക​ൾ ഇ​ല്ല, അ​തു​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ത​ങ്ങ​ളു​ടെ ത​ര​ത്തി​ൽ​പ്പെ​ട്ട​വ​ന​ല്ല എ​ന്നൊ​ക്കെ​യാ​യി​രു​ന്നു പ​രാ​തി.'

എ​ന്നാ​ൽ, കൊ​ന്പ​നാ​ന​യ്ക്കും കൂ​ട്ടു​കാ​രെ ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ടെ​ന്ന​തും അ​വ​നു ത​ങ്ങ​ളെ സ​ഹാ​യി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്ന​തു​മൊ​ക്കെ ആ ​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ൾ മ​റ​ന്നു​പോ​യി. ത​ന്മൂ​ല​മാ​ണ്, അ​വ​ർ അ​വ​ന്‍റെ സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളാ​കാ​ൻ വി​സ​മ്മ​തി​ച്ച​ത്. സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളാ​കാ​ൻ വി​സ​മ്മ​തി​ച്ച​വ​രോ​ട് കൊ​ന്പ​നു വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ പ്ര​തി​കാ​രം ചെ​യ്യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, അ​വ​ൻ അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്തി​ല്ല. അ​വ​രെ ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​മാ​യി അ​വ​ൻ സ​ഹാ​യി​ച്ചു. അ​ങ്ങ​നെ, മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നാ​കാ​ൻ താ​ൻ മ​റ്റാ​രെ​ക്കാ​ളും യോ​ഗ്യ​നാ​ണെ​ന്നു തെ​ളി​യി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

കൂ​ട്ടു​കാ​രെ തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ന്പോ​ൾ നാം ​തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും ശ്ര​ദ്ധി​ക്ക​ണം. എ​ങ്കി​ലേ മോ​ശ​മാ​യ കൂ​ട്ടു​കെ​ട്ടു​ക​ളി​ൽ നാം ​ഉ​ൾ​പ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കൂ. അ​തു​പോ​ലെ, ന​മ്മു​ടെ കൂ​ട്ടു​കാ​രെ​ല്ലാ​വ​രും സ​ൽ​സ്വ​ഭാ​വി​ക​ളാ​ണെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പു​വ​രു​ത്തു​ക​യും വേ​ണം. അ​തോ​ടൊ​പ്പം നാം ​ശ്ര​ദ്ധി​ക്കേ​ണ്ട മ​റ്റൊ​രു കാ​ര്യ​മു​ണ്ട്. ന​മു​ക്ക് സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ൾ ആ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള​തു​പോ​ലെ മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്കും സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ൾ ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ട് എ​ന്ന​താ​ണ്. അ​വ​ർ​ക്കു വേ​ണ്ട​താ​ക​ട്ടെ ന​ല്ല ആ​ത്മാ​ർ​ഥ സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളാ​ണു​താ​നും.

അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ന​ല്ല സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളാ​ണോ ന​മ്മ​ൾ എ​ന്നു സ്വ​യം ചോ​ദി​ക്ക​ണം. എ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, നാം ​അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ന്നു ഉ​റ​പ്പു​വ​രു​ത്തു​ക​യും വേ​ണം. എ​ങ്കി​ൽ മാ​ത്ര​മേ, ന​ല്ല സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ ല​ഭി​ക്കാ​ൻ ന​മു​ക്ക് അ​ർ​ഹ​ത​യു​ണ്ടാ​കൂ. ന​ല്ല സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ൾ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ അ​വ​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യി​ൽ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും അ​വ​ർ എ​ങ്ങ​നെ കൂ​ടു​ത​ൽ മെ​ച്ച​പ്പെ​ട​ണോ അ​തി​ന് അ​വ​രെ സ​ഹാ​യി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും എ​ന്ന് ആ​രോ എ​ഴു​തി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. ന​മു​ക്ക​ത് മ​റ​ക്കാ​തി​രി​ക്കാം.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ